Muziek maken is Ot met de paplepel ingegoten. Als kind ging hij vaak mee naar repetities en
optredens van de band van zijn vader. Het drumstel trok hem meteen. Als klein jochie kroop hij tijdens pauzes achter het instrument, en sloeg hij al snel riffs en ritmes die zijn muzikale talent verrieden. Toen Ot naar het voortgezet onderwijs ging, was de ‘Havo Voor Muziek En Dans’ dan ook een logische stap. Op deze vooropleiding voor het Conservatorium had hij een geweldig tijd. Daarnaast speelde Ot in verschillende bandjes die actief waren in de Dordtse Popcentrale, en leerde hij daar de kneepjes van het spelen met andere muzikanten.
Het samen met andere muzikanten in de flow van een song terecht komen, noemt Ot een
onbeschrijfelijk gevoel, en naast het ideële doel van het project, is het ook zijn belangrijkste
motivatie om deel uit te maken van het kernteam van het Muziek Met Een Doel Collectief.

Meest gehoorde uitspraak in de oefenruimte:
‘Ja man, ik moet morgen vroeg op, want ik heb een afspraak om 13.00u.’

What you see, is definitely NOT what you get. En dat is hier (uiteraard) positief bedoeld, want het is de veelzijdigheid van Niek die hem niet zomaar in een hokje laat plaatsen. Typisch een atypische muzikant, zou je kunnen zeggen. En een man met vele gezichten die toch altijd zichzelf is. Consultant en componist, werkpaard en romanticus, vergadertijger en Feyenoord-fan. En, om in voetbalsferen te blijven, de controleur op het middenveld van het Muziek Met Een Doel Collectief. Zet de lijnen uit, bewaakt de balans en laat anderen excelleren.

Meest gehoorde uitspraak in de oefenruimte:
‘Vandaag heb ik snoeihard gewerkt en heb ik drie uur in de file gestaan. Ik heb echt zin om ff flink
herrie te maken hier.’

Voor veel muziekliefhebbers is Randy met name in Dordrecht en omstreken een bekende muzikant die zijn sporen meer dan verdiend heeft, als gitarist en zanger van o.a. Rockfour, The Waltons, en de Prince Tribute Band ‘The Beautiful Ones ‘.
De veelzijdige instrumentalist is al talloze keren te bewonderen geweest op grote regionale festivals, zoals Big Rivers. Waar slaggitarist Niek de controleur op het middenveld is, slalomt en soleert Randy als een zwervende spits door de songs. Vedetteneigingen zijn de virtuoos echter vreemd; de hoogstandjes zijn weliswaar niet van de lucht, maar als de meest ervaren muzikant in het Collectief weet hij wat het is om in dienst van een song te spelen; speels en subtiel waar het kan, en strak of smerig als het moet.
Naast gitarist en zanger is Randy (muziek)leraar en geeft hij ook gitaarles aan individuele leerlingen. Ook is hij betrokken bij een aantal sociale projecten, zoals die op de zorgboerderij ‘bijbram’ in Ameide.

Meest gehoorde uitspraak in de oefenruimte: (na weer een knap staaltje improvisatie)
‘Ja, ik probeer ook maar een beetje wat..’

Hij heeft de basgitaar pas vrij recent ontdekt, maar als schoolvoorbeeld van een autodidact (en begiftigd met de muzikale genen van vader Randy) ontwikkelde Joἃo zich razendsnel tot een creatieve en solide bassist. Samen met drummer (en mattie) Ot Koene legt Joἃo de basis onder de songs van het ‘Muziek Met Een Doel Collectief’. Soms speels, vaker stevig, volop aanwezig, zonder al te veel poespas; gewoon gas op die bas.
Naast bassist is Joἃo professioneel videograaf, en werkt hij in het Dordtse restaurant Helena (lekker eten voor niet te veel). Hij houdt van sporten (drie maanden per jaar) en chillen met vrienden (vindt hij altijd wel mooi).

Meest gehoorde uitspraak in de oefenruimte: (als de buizen weer bijna uit de basversterker zijn gebarsten) ‘Sta ik hard? Ik sta toch niet hard?’

Als kleuter werd Ray al gegrepen door de toetsen, toen hij begin jaren ’80 Rick van der Linden op tv orgel zag spelen. Een paar jaar later mocht hij van zijn ouders op les, en leerde hij dit instrument steeds beter te bespelen. Hoewel Ray later ook andere muziekinstrumenten is gaan bespelen, bleef hij altijd een voorliefde houden voor de toetsen.
Zijn eerste beroepswens was om muziekleraar te worden, en vanuit die wens zat Ray net als
drummer Ot enige tijd op de vooropleiding van het conservatorium (namelijk op het HKU in Utrecht). Hij is deze beroepsrichting weliswaar nooit uit gegaan (Ray werkte tot nu vooral als trainer in het sociale domein), maar hij heeft zijn enthousiasme voor het spelen altijd meer dan genoeg kunnen delen in diverse bands.
Dit enthousiasme en zijn ervaring neemt Ray ook mee naar de sessies van het Collectief. Kan met het keyboard dreigende sferen creëren, maar brengt met zijn melodieuze, speelse pianospel ook luchtigheid in de songs met toch wel serieuze thema’s.

Meest gehoorde uitspraak in de oefenruimte: (als hij weer een arsenaal aan keyboards, piano’s en statieven de Popcentrale in zeult)
‘Ja jongens, beginnen jullie maar vast, ik stel alles even op. Is dan meteen mijn work-out voor vandaag..’